Zabawy integracyjne

Zabawy ruchowe

„Cebula”


Osoby w kręgu odliczają do dwóch. Wszyscy stają w dwóch kołach, zewnętrznym i wewnętrznym, twarzami zwróceni do siebie. Prowadzący wydaje polecenia, Po każdym wykonanym przez uczestników poleceniu jedno koło przesuwa się o jedno miejsce w lewo. Przykłady poleceń:
– pozdrówcie się,
– powiedzcie sobie nawzajem coś miłego,
– powiedzcie sobie o waszych zainteresowaniach, o ulubionych potrawach, filmach, muzyce,
– lustro: jedna osoba robi jakiś ruch, druga powtarza i odwrotnie,
– powiedzcie sobie, jak się czuliście przy szczególnych stacjach.

„Punkty w ruchu” (ćwiczenie odprężające, rozluźniające atmosferę)

Dzieci chodzą po świetlicy (klasie, boisku...). Prowadzący co kilka – kilkanaście sekund daje sygnał (np. klaśnięcie) i wydaje (kolejno) polecenia, które wszyscy wykonują. Na ponowny sygnał dzieci rozchodzą się po sali. Przykłady poleceń:
– chodząc uściśnijcie jak najwięcej rąk,
– poklepcie kilka osób po ramieniu,
– ustawcie się grupkami według koloru butów,
– ustawcie się grupkami według koloru oczu,
– chodźcie jak człowiek bardzo zmęczony,
– chodźcie jak człowiek pełen energii,
– stańcie dwójkami i powiedzcie sobie swoje imię i znak zodiaku,
– stańcie dwójkami i powiedzcie sobie, jakie samopoczucie macie po tej grze.

„Chcę powiedzieć ci coś miłego...”

Dzieci chodzą po sali mówiąc napotkanemu koledze/koleżance coś miłego.

„Witam wszystkich, którzy...” (zabawa przełamująca onieśmielenie)

Członkowie grupy siedzą w kole. Prowadzący podaje hasła:
witam wszystkich, którzy:
– mają jasne włosy,
– noszą okulary,
– mają na sobie spodnie, itp.
Uczestnicy, których dotyczy wymienione kryterium wstają i pozdrawiają grupę.

„Szkoła dziwnych kroków” (zabawa przełamująca onieśmielenie i zmniejszająca dystans między uczestnikami zajęć)

Grupa stoi w kole. Każdy, po kolei, prezentuje dziwaczne kroki. Pozostali naśladują go poruszając się w jednym kierunku.

„Podawanie przedmiotu” (zabawa rozluźniająca, zmniejszająca napięcie)

Pomoce: przedmiot do podawania, np.: piłka, maskotka lub szalik.

Uczestnicy stoją w kole zwróceni twarzami do siebie. Prowadzący podaje jakiś przedmiot, a uczestnicy przekazują go sobie tak, jakby był on np.: bardzo ciężki, kruchy, cuchnący, lepki, lżejszy od powietrza, bardzo zimny, niezwykły, itd.

„Gra w śnieżki” (ćwiczenie rozluźniające, zmniejszające napięcie)

Uczniowie stają swobodnie w różnych miejscach sali i udają, że rzucają się śnieżkami.

„Supły” (ćwiczenie rozluźniające, zmniejszające napięcie)

Uczestnicy stają blisko siebie w kilkuosobowych kołach, zamykają oczy i chwytają się za ręce. Następnie otwierają oczy i próbują rozplątać supeł nie puszczając rąk.

„Pasażerowie statku” (zabawa rozluźniająca, przeznaczona dla młodszych dzieci. Rozwija uwagę i refleks)

Uczestnicy wyobrażają sobie, że są pasażerami statku. Wychowawca objaśnia znaczenie poszczególnych komend:
– „na prawą burtę” – wszyscy biegną na prawą stronę,
– „na lewą burtę” – wszyscy biegną na lewą stronę,

– „cała na przód” – do przodu,

– „na rufę” – do tyłu,
– „sztorm” – łapią się za ręce,
– „kapitańskie tango” – tańczą w parach.

(Źródło: Chomczyńska-Miliszkiewicz M., Pankowska D., Polubić szkołę, WSiP, Warszawa 1995.)